Zachęcamy do zapoznania się z najnowszymi publikacjami naukowymi dotyczącymi urządzenia VIBRA  do nieinwazyjnej terapii schorzeń nerwowo-mięśniowych za pomocą wibracji:

1. Lucia Feltroni1, Serena Monteleone1, Lucia Petrucci1, Ettore Carlisi1, Bruno Mazzacane2, Marco Schieppati3, Elena Dalla Toffola1
   Potentiation of muscle strength by focal vibratory stimulation on quadriceps femoris
   
   
2. Maria Grazia Benedettia, Gennaro Bocciab,d, Lorenzo Cavazzutia, Elena Magnanic, Elisabetta Mariania, Alberto Rainoldib and Roberto Casalee
   Localized muscle vibration reverses quadriceps muscle hypotrophy and improves physical function: a clinical and electrophysiological study
   
   
3. Rocco Salvatore Calabrò1*, Antonino Naro1, Margherita Russo1, Demetrio Milardi1,2, Antonino Leo1, Serena Filoni3, Antonia Trinchera1, Placido Bramanti1 Is two better than one?
   Muscle vibration plus robotic rehabilitation to improve upper limb spasticity and function: A pilot randomized controlled trial
   
   
4. Roberto Casale1, Cira Fundar2, Zaira Symeionidou1,3, Anna Furnari4, Nicola Taiocchi4, Caterina Galandra5
   100 Hz Localized vibration increases ipsilateral cerebellar areas activity during a motor task in healthy subjects: Three Cases Report.

Wskazówki pracy z ukierunkowana częstotliwością:

50HZ - DRENAŻ NACZYNIOWY I LIMFATYCZNY

• Zastosowanie jakiegokolwiek bodźca eksteroceptywnego zawsze wywołuje autonomiczną reakcję skurczu naczyń, po której następuje odruchowe rozszerzenie naczyń (Casale i wspólnicy w 1985 roku).
• To krótkie zwężenie naczyń i wynikająca z tego zmiana przepływu krwi i natlenienia jest silnym bodźcem rozszerzającym naczynia (Sarelius i wspólnicy w 2010 roku).
• Stosując naprzemiennie wibracje na kończyny dolne, a następnie w trybie celowanych rozproszonych wibracji (TDV), wykazano zwiększenie objętości krwi w kończynie poddanej wibracji, co potwierdza zlokalizowane odruchowe działanie rozszerzające naczynia krwionośne (Kerschan-Schindl i wspólnicy w 2001 roku).
• Ostatnio wykazano, że wywołana wibracjami poprawa metabolizmu mięśni po wysiłku może być związana z żylnym działaniem „ściskającym” wywołanym przez toniczny odruch wibracyjny (RTV) bez powodowania rzeczywistego rozszerzenia naczyń. Skurcz wywołany przez RTV zwiększyłby eliminację katabolitów i substancji proalgogennych, które gromadzą się podczas ćwiczeń, a także pomógłby poprawić regenerację powysiłkową i zmniejszyć zespół opóźnionego bólu mięśniowego (DOMS) (Zange 2014).

100HZ – NEUROLOGICZNE, PROPRIOCEPTYWNE

• W dziedzinie neurologicznej liczne badania wykazały skuteczność wibracji w zmniejszaniu spastyczności u pacjentów z hemiplegią oraz u dzieci cierpiących na porażenie spastyczne z poprawą wyników motorycznych (Colletti 2011).
• Postawiono hipotezę, że za modyfikacje mające na celu zmniejszenie spastyczności odpowiedzialne są mechanizmy segmentowe i suprasegmentalne (RTV, wzajemne hamowanie kręgosłupa i kory itp.) (Tavernese 2013, Casale 2014).
• W chorobie Parkinsona zastosowanie bodźca wibracyjnego może poprawić postawę, a w konsekwencji poprawić motorykę pacjenta (De Nunzio 2010).
• Duże zainteresowanie budzi zastosowanie w trybie TDV w celu poprawy parametrów ścieżki, takich jak długość i prędkość (Han 2014).
• Wibracje poprawiają również APA (przewidujące dostosowanie postawy) (Creath 2013).
• Ukierunkowane zlokalizowane wibracje (TLV)- próg wartości granicznej- w szpiku mogą powodować zachowania motoryczne podobne do cyklu chodu, nawet u osób z urazem rdzenia kręgowego, gdzie nie ma aktywności ruchowej w kończynach dolnych (Field-Fote 2012).
• Ostatnio stwierdzono, że wibracje stosowane poniżej poziomu urazu kręgosłupa u pacjentów z paraplegią wywołują reakcje motoryczne, a odczucie złożonych ruchów zostało rozpoznane poprzez aktywację złożonych wzorców.
• Wyniki potwierdzają techniczne możliwości złożonej aplikacji, którą można uzyskać z wieloma kanałami wyjściowymi i aktywować reakcje „chodopodobne” (Duclos 2014).
• TLV związany z dobrowolnym skurczem u zdrowych osób wywoływał długotrwałe zmiany pobudliwości korowej w przeciwległym obszarze M1. Zmiany te utrzymują się do dwóch tygodni po stymulacji (Marconi 2008). W przypadku chorób nieneurologicznych 100 Hz służy do resetowania wzorca motorycznego, bodźca proprioceptywnego, aktywacji UM i RTV.

150HZ – TRENING OPOROWY

• Ostatnio kilka grup badawczych wykazało, że u normalnego pacjenta zmiany te nie dotyczą poprawy samego mięśnia, ale modyfikacji na poziomie układu sensoryczno-ruchowego.
• Wibracje są w stanie zmaksymalizować zaangażowanie M.U. poprzez wywoływanie zmian zarówno w wydajności mięśni (Fattori 2003), jak i poprawę parametrów zmęczenia mioelektrycznego poprzez centralną modyfikację kolejności zaangażowania (Dr Casale 2018).
• Zmiany te zostały zinterpretowane jako adaptacyjna odpowiedź na kondycjonowanie wywołane drganiami o wysokiej częstotliwości (Casale 2009).

200HZ – DZIAŁANIE ANTALGICZNE

• Mechanizm, dzięki któremu wibracje zmniejszają ból, opiera się na kontroli aferencji nocyceptywnych wchodzących do rdzenia kręgowego, bramkowa teoria bólu. (Patrick Wall i Ronald Melzack).
• Mechanizm podobny do TENS, ale z większą przewagą selektywności dla włókien mielinowych Ia o dużym kalibrze, a tym samym o szybszym działaniu.